მადლი

ნიჭი ანუ ძალი, ზეგარდმო მოცემული კაცისადმი აღსასრულებლად ნებისა ღუთისა (რომაელ. 1, 5 და 1 კორ. 15, 10), благодать. ს. შნორ.

— მოწყალებით მიხედვა, სიყვარული (დაბად. 39, 3; გამოს. 3, 21; საქმ. 7, 46).

— შვენიერება, შნო (ფსალ. 44, 2; იგავ. 4, 9).

— სათნოება, ქველისმოქმედება, კეთილი საქმე (ზირაქ. 7, 36).

— დამადლება, მაგიერის გარდახდა (ვეფხისტ. 626), благодарность.

— მდაბიურად: ბარაქა, უხვება. კუალად ითქმის მადლია, ცოდვაა (ვეფხისტ. 271), богоугодно, или грешно.